Show me one that is virtuous and clean

Και αισθάνομαι ξένη.Ξένη μαζί σου,ξένη με τους φίλους μου,ξένη μέσα στα πανεπιστημιακά πάρτυ,ξένη με το είδωλο μου στον καθρέφτη,ξένη με τη φωνή μου.Δεν αισθάνομαι αυτά ξένα προς εμένα,αισθάνομαι εμένα ξένη προς αυτά.Και το μόνο που δεν αισθάνομαι ξένο είναι τα βιβλία μου.Ίσως επειδή τα βλέπω μόνο εγώ και δεν υπάρχει κίνδυνος να με δουν αυτά.

Και είναι αστείο.Είναι αστείο να έχω πιει αψέντι,βότκα και μπύρες,να έχω χάσει λίγο την αίσθηση του τώρα,του τότε και του ποτέ,να είμαι σε μια ταράτσα και να χαζεύω την Ανατολή του ήλιου στα κάστρα πίσω στην πόλη.Και να γελάω.Να γελάω ρε πούστη,γιατί αν είναι κάτι αυτή η ζωή,είναι αστεία.Και να σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το ξημέρωμα.Και να γελάω...

Και είναι ανακουφιστικό.Να φυσάει,να κρυώνω αλλά να μη νιώθω την ανάγκη να πάρω ζακέτα,να μ`αρέσει έτσι όπως έρχεται όλο το κρύο πάνω στους γυμνούς μου ώμους....Να `μαι εκεί,στην άκρη της ταράτσας,με το μωβ μου φόρεμα ν`ανεμίζει πάνω μου.Έγινα όμορφη χθες.Πιο ανακουφιστικό ακόμα είναιόταν γυρίζω σπίτι,όταν δε μένει κανένα ύφασμα πάνω μου και ξαπλώνω και κοιμάμαι και φεύγουν όλα πια από έξω κι από μέσα.

Μόνο να `ξερες πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη μου να φύγω από `δω...Να μπω σ`αυτό το καράβι και να με πάει εκεί που δε θα με ξέρει κανείς.Σε μια βδομάδα θα μπω στο τρένο.

Αυτή τη στιγμή δε μπορώ να το συλλάβω.Πηγαίνω κατα καιρούς και λουφάζω στη λευκή γωνιά του μεγάλου Τίποτα.Φίλε,δε σου μιλάω για ματαιότητα,σου μιλάω για το ΤΙΠΟΤΑ.Τίποτα.Γιατί τίποτα δεν είναι σαν το Τίποτα.Και όταν μπαίνεις μέσα του,θέλεις να σταματήσει ο χρόνος και να μείνεις εκεί για πάντα,στην αντίληψη,γιατί ξέρεις ότι και να συνεχίσεις,πάλι μέσα στο τίποτα θα είσαι,απλά δε θα το νιώθεις,οπότε γιατί να μη μείνεις για πάντα εκεί,στην ενσυνείδητη αγκαλιά του μεγάλου Τίποτα?Η ολότητα...

Αστεία,πολύ αστεία όλα αυτά.Το μωβ φόρεμα έχει τσαλακωθεί,θα ξημερώσει σε λίγο πάλι αλλά θα κοιμάμαι αυτή τη φορά.

Δεν έκανα τσιγάρα σήμερα.

Αλλοίμονο σ`εσένα που δεν έχεις φαντασία

Άκου τι παράξενη σεξουαλική εμπειρία είχα χθες βράδυ...Μου έκανες έρωτα κι εγώ νόμιζα ότι έκανα έρωτα με όλο τον ανδρικό πληθυσμό.Μην το πάρεις ότι σημαίνεις για μένα όλους τους άνδρες,συγνώμη αγάπη μου.Αλλά είχα πιεί δυο μπύρες,λίγο ουίσκι,είχα κάνει και μερικά τσιγάρα και μέσα στη ζαλάδα και τη μέθη από το γέλιο μας λίγο πριν,η φαντασία μου άρχισε να ξεφεύγει άσχημα.Ήρθανε ΟΛΟΙ.ΟΛΟΙ γαμώτο!Εκείνο το πλάσμα που απλά προχθές με είχε ρωτήσει που είναι οι τουαλέτες στη σχολή μου,εκείνος ο κούκλος που κυκλοφορεί μονίμως στα μέρη που συχνάζω και μου χαμογελάει,εκείνος με τα υπέροχα μαύρα μάτια και τα μυωπικά γυαλιά που θυμίζει περιπλανώμενο ζωγράφο....Κι εκείνος που όταν τον βλέπω,θέλω συνέχεια να του μιλάω για ελευθερία,κι ο άλλος που μ`εμπιστεύεται κι εμπιστεύεται τα γούστα μου στη λογοτεχνία κι ο άλλος,αχ ο άλλος,που νόμιζα ότι τον είχα ερωτευτεί παράφορα δυο μήνες πριν και τελικά ξεφούσκωσε,αλλά παραμένει όμορφος.Γιατί η ομορφιά είναι αυτοτελής αξία.Ήταν όλοι τους από πάνω μου,και με όλους τους δεν κάναμε μόνο έρωτα,αλλά είχε προηγηθεί και ολόκληρη η διαδικασία του φλερτ,του ψησίματος κλπ.Όλοι.
Κι ένοιωθα την άνασα τους στο λαιμό μου,και τα χέρια τους στους μηρούς μου,και όλο τους το σώμα να πάλλεται μέσα στο δικό μου.

Το μυαλό μου μπορεί να τα ζήσει όλα.Χωρίς ενοχές.