Πέμπτη 3 Μαρτίου 2011

διάλυση

κανείς δε με διαβάζει.δε με νοιάζει.βαράω διάλυση.εδώ και τώρα.το κονιάκ μου τελειώνει.
γράφω.πίνω.καπνίζω.περπατάω από εδώ εκεί και από εκεί εδώ.κρυώνω.κυρίως αναπνέω.κάποιος μαθαίνει να ζει χωρίς εμένα.κάποιοι μαθαίνουν να ζουν μαζί μ`εμένα.θέλω να κάνω τόσα πράγματα και δεν κάνω τίποτα.μάλλον δε θέλω να τα κάνω τόσο πολύ.μάλλον περιμένω κάτι να έρθει και να τα σκορπίσει όλα,να τα σκοτώσει,να τα κάνει παρανάλωμα και να γεννήσει κάτι καινούριο.τζάμπα περιμένω.ότι είναι να γεννηθεί,μόνη θα το γεννήσω.κι ας το προκαλέσει κάποιος άλλος,εγώ θα το γεννήσω.κι εγώ θα το σκοτώσω.αν με διαβάζεις,είμαι μόνη.και μόνη θα μείνω,αν δεν αφήσω κάποιον να με αγγίξει όπως κάποτε εσύ.δεν το βλέπω.ούτε καν το θέλω.παρανοώ και με σιχαίνομαι.όχι,δεν αισθάνομαι καλά τώρα μ`όλα αυτά.δε με νοιάζει.