Show me one that is virtuous and clean

Και αισθάνομαι ξένη.Ξένη μαζί σου,ξένη με τους φίλους μου,ξένη μέσα στα πανεπιστημιακά πάρτυ,ξένη με το είδωλο μου στον καθρέφτη,ξένη με τη φωνή μου.Δεν αισθάνομαι αυτά ξένα προς εμένα,αισθάνομαι εμένα ξένη προς αυτά.Και το μόνο που δεν αισθάνομαι ξένο είναι τα βιβλία μου.Ίσως επειδή τα βλέπω μόνο εγώ και δεν υπάρχει κίνδυνος να με δουν αυτά.

Και είναι αστείο.Είναι αστείο να έχω πιει αψέντι,βότκα και μπύρες,να έχω χάσει λίγο την αίσθηση του τώρα,του τότε και του ποτέ,να είμαι σε μια ταράτσα και να χαζεύω την Ανατολή του ήλιου στα κάστρα πίσω στην πόλη.Και να γελάω.Να γελάω ρε πούστη,γιατί αν είναι κάτι αυτή η ζωή,είναι αστεία.Και να σκέφτομαι ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από το ξημέρωμα.Και να γελάω...

Και είναι ανακουφιστικό.Να φυσάει,να κρυώνω αλλά να μη νιώθω την ανάγκη να πάρω ζακέτα,να μ`αρέσει έτσι όπως έρχεται όλο το κρύο πάνω στους γυμνούς μου ώμους....Να `μαι εκεί,στην άκρη της ταράτσας,με το μωβ μου φόρεμα ν`ανεμίζει πάνω μου.Έγινα όμορφη χθες.Πιο ανακουφιστικό ακόμα είναιόταν γυρίζω σπίτι,όταν δε μένει κανένα ύφασμα πάνω μου και ξαπλώνω και κοιμάμαι και φεύγουν όλα πια από έξω κι από μέσα.

Μόνο να `ξερες πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη μου να φύγω από `δω...Να μπω σ`αυτό το καράβι και να με πάει εκεί που δε θα με ξέρει κανείς.Σε μια βδομάδα θα μπω στο τρένο.

Αυτή τη στιγμή δε μπορώ να το συλλάβω.Πηγαίνω κατα καιρούς και λουφάζω στη λευκή γωνιά του μεγάλου Τίποτα.Φίλε,δε σου μιλάω για ματαιότητα,σου μιλάω για το ΤΙΠΟΤΑ.Τίποτα.Γιατί τίποτα δεν είναι σαν το Τίποτα.Και όταν μπαίνεις μέσα του,θέλεις να σταματήσει ο χρόνος και να μείνεις εκεί για πάντα,στην αντίληψη,γιατί ξέρεις ότι και να συνεχίσεις,πάλι μέσα στο τίποτα θα είσαι,απλά δε θα το νιώθεις,οπότε γιατί να μη μείνεις για πάντα εκεί,στην ενσυνείδητη αγκαλιά του μεγάλου Τίποτα?Η ολότητα...

Αστεία,πολύ αστεία όλα αυτά.Το μωβ φόρεμα έχει τσαλακωθεί,θα ξημερώσει σε λίγο πάλι αλλά θα κοιμάμαι αυτή τη φορά.

Δεν έκανα τσιγάρα σήμερα.