At last relief...

Sensation...Some slave of sensation...

Από το πουθενά.Χωρίς σ`αγαπώ,είμαι ερωτευμένος μαζί σου,από πότε,από τότε,πώς,γιατί,μέχρι πότε.
Γενικά είσαι απόμακρος κι αυτό μάλλον μου αρέσει,γιατί δε μου δίνει κανένα βάρος.
Κάποιες στιγμές γίνεσαι πολύ τρυφερός κι αυτό μου αρέσει,γιατί πρώτον με εκπλήσσει.Βλέπουμε μια ταινία και ξαφνικά αρπάζεις το χέρι μου και το σφίγγεις και περνάς τα δάχτυλα σου στα δικά μου και δε μ`αφήνεις.
Δε μιλάς γι`αυτά.Δεν ξέρω τι σκέφτεσαι,χθες κάποια στιγμή με κοίταξες παρατεταμένα,ήσουν σαν λύκος,δεν το φαντάστηκα αυτό,αν και μετά εξαφανίστηκε,σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Κάποιες φορές,μόνο που ακούω τη φωνή σου ταξιδεύω.Άλλες,μιλάς και σκέφτομαι άλλα πράματα,απλά φεύγω,ξέρεις.

Απ`όταν ήμουν πολύ μικρή,ο μπαμπάς μου μου έμαθε ότι υπάρχουν τρόποι ο χρυσός να γίνει άμμος.Χρυσός είναι κάποιος για σένα,όταν τον γνωρίζεις,όταν είναι ανεξερεύνητο έδαφος και όταν αρχίζεις το ταξίδι μέσα του.Και η πραγμάτωση του ταξιδιού τον μετατρέπει σιγά σιγά σε άμμο.Ζω τη μετατροπή,πιάνω χρυσάφι και το κάνω άμμο.Και γίνομαι άμμος.Κι είναι γαμημένα έντονο συναίσθημα.Και όμορφο.

Δε θέλω συναισθηματικούς δεσμούς,δε θέλω,θέλω την ελευθερία μου.Θέλω εμπειρίες.Θέλω να περπατάω στο δρόμο και να ξέρω ότι είμαι ΕΓΩ.